Ziekte van Graves

De ziekte van Graves is een schildklieraandoening waarbij de schildklier, die hormonen produceert die het tempo van de stofwisseling besturen, overactief is. Hierdoor treedt een aantal lichamelijke reacties op, zoals gewichtsverlies, snelle hartslag, zweten en veranderingen in bot, huid en nagels. De ogen worden aangetast door een afzonderlijke, maar gerelateerde ziekte met de naam Graves’ Orbitopathie. Hierbij richt de overactieve schildklier zich op de omgeving van de ogen. Dit kan leiden tot ontsteking, roodheid, pijn, roze ogen, ooglidretractie en uitpuilende ogen. Hoewel Graves’ Orbitopathie wordt veroorzaakt door een hyperactieve schildklier, zijn de hormonen die de ogen beïnvloeden niet dezelfde als die de reacties in andere delen van het lichaam veroorzaken. In ongeveer 10% van de gevallen hebben mensen met Graves’ Orbitopathie niet echt de ziekte van Graves. In extreme gevallen van Graves’ Orbitopathie kunnen gezwollen oogspieren extreme druk geven op de oogzenuw, wat leidt tot dubbel zien of verlies van gezichtsvermogen.

Wat veroorzaakt Graves’ Orbitopathie
Graves’ Orbitopathie is een auto-immuunziekte waarbij de schildklier ten onrechte schadelijke cellen waarneemt en antistoffen maakt om deze te bestrijden. Omdat er geen schadelijke cellen zijn, versmelten de vrijgekomen antistoffen uiteindelijk met de oogspieren. Dit veroorzaakt het begin van Graves’ Orbitopathie.

Symptomen van Graves’ Orbitopathie
Een oogarts kan Graves’ Orbitopathie vaststellen door middel van een schildklierfunctietest, na het waarnemen van veelvoorkomende symptomen. De meest voorkomende symptomen van Graves’ Orbitopathie hangen samen met ontsteking, zwelling en roodheid van de ogen. De symptomen variëren van patiënt tot patiënt en kunnen bestaan uit:
Oogontsteking
Roodheid van het oog
Uitpuilende ogen
Droge ogen
Oogzwakte
Ooggevoeligheid
Ooglidretractie (teruggetrokken oogleden)

Behandeling van Graves’ Orbitopathie
Symptomen van Graves’ Orbitopathie kunnen vanzelf binnen een jaar verdwijnen. Veel patiënten zullen de behandeling om de overactieve schildklier te reguleren, moeten voortzetten en doorgaan met symptomatische behandelingen. Deze behandelingen kunnen zijn:

Behandelingen van een overactieve schildklier:

• Behandeling met radioactief jodium: een behandeling waarbij radioactief jodium wordt ingenomen om overactieve schildkliercellen te doden.
• Anti-schildklier medicijnen: worden gebruikt om de symptomen van een overactieve schildklier te behandelen en de productie van antistoffen te vertragen of te stoppen.
• Schildklieroperatie: hierbij wordt de overactieve schildklier verwijderd. Deze behandeling gaat samen met hormonale substitutietherapie.

Symptomatische behandelingen:

• Medicijnen: omvat plaatselijke smeermiddelen zoals kunsttranen en andere behandelingen om oogontsteking te verlichten en uitpuilende ogen te smeren
• Chirurgie: er zijn chirurgische opties voor verschillende symptomen van Graves’ Orbitopathie. Zoals procedures om delen van de orbitale regio te verwijderen om ruimte te maken voor gezwollen weefsel, het opnieuw uitlijnen van verzwakte ogen om dubbel zien te voorkomen én het verlichten van discomfort en problemen met het uiterlijk die gepaard gaan met teruggetrokken oogleden.